Neşeniz Bol Olsun

Yazanın “kem küm” edeni de benim gibi yazıp yazıp sileni olsa gerek.Onca zaman sonra hiç aklımda yokken pc başına geçip sayfama yazı yazayım deyince böyle oldu işte.Yahu cümleye nasıl başlanıyordu? :)) Şaka bir yana cidden uzun zaman ara verince nasıl başlayacağımı bilemez oldum.Önce blogların kapanması,sevdiğim bir çok arkadaşı okuyamama durumlarım soğuttu beni bu blog işinden.Sonra bloglar açıldı (sanırım) ama baksanıza blog benden soğumuş şimdide :) Gerçi ben blog yasağını hiç yaşamadım,hiçbir ayarla oynamadığım halde kendi sayfama da diğer tüm sayfalara da rahatlıkla ulaşabildim.Ama buna rağmen ha kapandı ha kapanacak düşüncesi beni de delirtti ve sayfamı yedekledim.Yasağın bana uğramamış olmasına şaşırmakla birlikte birbirinden değerli dost sayfaları okuyamamakla bende yasaktan nasibi almış oldum.Bu nedenle içimden yazmakta gelmedi.Hatta uzun zamandır bilgisayarımın başına oturmuyorum bile,face sayfamı kapattım,twitterda 140 harfe mahkum ettim kendimi…

Neyse netice itibariyle bugün buradayım,döndüm sanırım :) Arada bir böyle aralar vermek iyi oluyor,özlüyor insan ama en önemlisi özlendiğini duyuyor.Çok teşekkür ederim özleyip,soranlara.Bir güzel çift sayfasının güncellenmediği onca zamanda çoook şey oldu bitti.Anlatmaya hangisinden başlayayım bilemiyorum.En iyisi geçtiğimiz haftalarda güneşli güzel bir günde Sasalı da yakaladığımız sevimli karelerden başlayalım;

 Sasalı doğal yaşam parkında güneşli bir gün...

Doğal yaşam parkının süslüleri :)

Daha küçücük bir çocuktum babamla annemin ellerimizden tutup bizi Gülhane hayvanat bahçesine götürdüklerinde.Tabi o zamanlar hayvanat bahçesiydi orası.En çok yılanlardan korkmuştum,babamın eline sıkıca yapışmıştım ordan geçerken.Sasalı Doğal Yaşam Parkında yılan görmedim ama o günden bugüne durum değişmedi benim için;yine en çok yılanlardan korkuyorum :) Onun dışında diğer tüm hayvanlar tel örgülerin arkasından çok sevimli geliyorlar bana :)

Neşeniz bol olsun...