Bugünlerden kısa notlar düşelim tarihe ki unutulmasın miniğimizin
ilkleri ;
-Doktor kontrollerimiz,verilen-alınan gr.larımız,uzayan
sarılığımız,hemşire ablaların aldığı kanlar,bu esnada kopan kıyametler ve
annenin dağlanan yüreği,süt için verdiğimiz mücadele ve daha nicesinden
bahsetmek istemiyorum.Bir çok anne ve bebeğinin yaşadığı bu süreçleri biz de
yaşadık.Yaşamaya da devam ediyoruz ama ben bunların bi an önce geçip gitmesini
diliyorum.
-Göbeğimiz düştü,annannesinin yardımı ile ilk banyomuzu
yaptık.Biz miniğimiz banyo keyfi yapacak diye sevinirken o banyo boyunca
kıyametleri kopartıp,elimizi ayağımıza dolaştırdı.Hala da aynı banyo
konusunda,ama ümitliyiz,alışacak.
-Şapka ve eldiven takmaktan nefret ediyoruz.Şapka eldiven
takılır takılmaz kurtuluyorduk onlardan.Çareyi uyurken tırnakları kesmekte
bulduk.Oohh rahatladık artık hiç birimizin yüzünde tırnak izi yok :)
(15.02.2012)
-Anneanne gitmeden duamızı okuttuk.Kalabalık teyze
topluluğundan birbirinden güzel hediyeler aldık ama en önemlisi de bizim için
okunan çok güzel dualar duyduk. (17.02.2012)
-Annanemizi yolcu ettik.2 aya yakındır
yanımızdaydı,yokluğuna alışmak çok zor olacak.Hem de çok zor
olacak.(18.02.2012)
-Annanne evine döndü,baba işe gitti,kaldık ikimiz.Evde
yalnız ilk günümüz çok zor geçti.Daha sabahın ilk saatlerinde hafif bir deprem
korkuttu bizi.Acemice ama birbirimize doyup,Ali yi çok özlediğimiz bir gün
oldu.Pc den cam açıp baba ile canlı bağlantı yapıp hasret giderdik az da olsa.Ve
baba bu cam olayını çok sevdi artık her gün pc den izliyor bizi :)(20.02.2012)
-En sevdiğimiz,huzur bulduğumuz,çoğu zaman sakinleştiğimiz
tek yer annenin göğsü :) Tatlılığına dayanamayıp alıp mıncıklayıp,sevip
ağlatınca üstüne bir de susturamayınca hemen anne kucağına
bırakıveriyorlar.Bebeğini bir başkasının kucağında görmeye dayanamayan anne
deliriyor,bebeğini mıncıklayanlara sinir oluyor :(
-Akşamın bir vakti ana-oğul bunalıma girdik.Bu halimizi
gören baba gezmeye gitmeyi teklif ediyor.Ama anne daha 23 günlük bebekle
gezilmez diye cesaret edemiyor.Ardından yüce tivıtırdan tecrübeli annelere
danışıyor ve giyinip kuşanıp çıkıyoruz dışarıya.Akşamın en sakin saatinde fazla
kalabalık olmayan bir alış veriş merkezinde ailecek ilk gezimizi yapmış
oluyoruz.(21.02.2012)
Bu yazının başına kaçıncı oturuşum bilemiyorum.Mesela ben bu
yazıyı yazmaya dün sabah başlamıştım :) daha yazacağım çok “ilk”lerimiz vardı ama unuttum işte.Evimin her
köşesi darmadağın ama her köşemiz mis gibi bebek kokuyor.Ben ve miniğim yapışık
yaşadığımız için bırakın buraya yazı yazmayı yemek bile yiyemiyor,hiç bi işimi
yapamıyorum :) O yüzden şimdilik benden bu kadar…
Neşeniz bol olsun…