23 Şubat 2012 Perşembe

BEBEK KOKUSU

Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum.Kafamı toplayıp iki kelimeyi bi araya getirip şuraya yazmaya zorlandığım şu günlerde diyorum ki zaten kelimeleri bi araya getirmeyi becerebilsem de yaşadığım duyguları ifade etmeyi beceremeyeceğim :) Minik mührümüz dünyamıza doğalı 24.gün bugün.Ve ben günlerdir daha önce bilmediğim,tatmadığım nice duyguyla tanıştım.Dalgalandım,duruldum,aştım,coştum,uçtum,kaçtım vs vs :) Anlatamıyorum işte…

Bugünlerden kısa notlar düşelim tarihe ki unutulmasın miniğimizin ilkleri ;

-Doktor kontrollerimiz,verilen-alınan gr.larımız,uzayan sarılığımız,hemşire ablaların aldığı kanlar,bu esnada kopan kıyametler ve annenin dağlanan yüreği,süt için verdiğimiz mücadele ve daha nicesinden bahsetmek istemiyorum.Bir çok anne ve bebeğinin yaşadığı bu süreçleri biz de yaşadık.Yaşamaya da devam ediyoruz ama ben bunların bi an önce geçip gitmesini diliyorum.

-Göbeğimiz düştü,annannesinin yardımı ile ilk banyomuzu yaptık.Biz miniğimiz banyo keyfi yapacak diye sevinirken o banyo boyunca kıyametleri kopartıp,elimizi ayağımıza dolaştırdı.Hala da aynı banyo konusunda,ama ümitliyiz,alışacak.

-Şapka ve eldiven takmaktan nefret ediyoruz.Şapka eldiven takılır takılmaz kurtuluyorduk onlardan.Çareyi uyurken tırnakları kesmekte bulduk.Oohh rahatladık artık hiç birimizin yüzünde tırnak izi yok :) (15.02.2012)

-Anneanne gitmeden duamızı okuttuk.Kalabalık teyze topluluğundan birbirinden güzel hediyeler aldık ama en önemlisi de bizim için okunan  çok güzel dualar duyduk. (17.02.2012)

-Annanemizi yolcu ettik.2 aya yakındır yanımızdaydı,yokluğuna alışmak çok zor olacak.Hem de çok zor olacak.(18.02.2012)

-Annanne evine döndü,baba işe gitti,kaldık ikimiz.Evde yalnız ilk günümüz çok zor geçti.Daha sabahın ilk saatlerinde hafif bir deprem korkuttu bizi.Acemice ama birbirimize doyup,Ali yi çok özlediğimiz bir gün oldu.Pc den cam açıp baba ile canlı bağlantı yapıp hasret giderdik az da olsa.Ve baba bu cam olayını çok sevdi artık her gün pc den izliyor bizi :)(20.02.2012)

-En sevdiğimiz,huzur bulduğumuz,çoğu zaman sakinleştiğimiz tek yer annenin göğsü :) Tatlılığına dayanamayıp alıp mıncıklayıp,sevip ağlatınca üstüne bir de susturamayınca hemen anne kucağına bırakıveriyorlar.Bebeğini bir başkasının kucağında görmeye dayanamayan anne deliriyor,bebeğini mıncıklayanlara sinir oluyor :(

-Akşamın bir vakti ana-oğul bunalıma girdik.Bu halimizi gören baba gezmeye gitmeyi teklif ediyor.Ama anne daha 23 günlük bebekle gezilmez diye cesaret edemiyor.Ardından yüce tivıtırdan tecrübeli annelere danışıyor ve giyinip kuşanıp çıkıyoruz dışarıya.Akşamın en sakin saatinde fazla kalabalık olmayan bir alış veriş merkezinde ailecek ilk gezimizi yapmış oluyoruz.(21.02.2012)

Bu yazının başına kaçıncı oturuşum bilemiyorum.Mesela ben bu yazıyı yazmaya dün sabah başlamıştım :) daha yazacağım çok  “ilk”lerimiz vardı ama unuttum işte.Evimin her köşesi darmadağın ama her köşemiz mis gibi bebek kokuyor.Ben ve miniğim yapışık yaşadığımız için bırakın buraya yazı yazmayı yemek bile yiyemiyor,hiç bi işimi yapamıyorum :) O yüzden şimdilik benden bu kadar…

Neşeniz bol olsun…

SELANİK

İzmir den yola çıkışımız sabah 8.30 u buldu. Yol müziklerimiz eşliğinde keyifle yol aldık. Planın ilk parçası Edirne idi. Bi gece Edirne d...