11-3

11-3 te neyin nesi diyorsanız hemen söyleyeyim bir önceki postta bahsettiğim hani heyecanla bekliyoruz dediğim maçın skoru :)


Dün sevdiceğin maçını izlemeye gittim.Futbolla hiç alakam olmadığı ve maç izlemeye bayılmadığım için ilk başlarda gidip gitmeme konusunda biraz tereddüt ettim.Bir sürü erkeğin arasında oturup maç izlemek hiçte cazip gelmedi ilk önce.Ama sahaya gittiğimizde baktım ki aslında öyle sıkıcı bir olay değil bilakis orada olmak fazlasıyla keyifliydi.Bir de oradaki tek bayan ben olurum diye korkuyordum ama Ali’nin birkaç arkadaşının eşi,iş yerinden bazı bayanları da orada görünce sevindim.

Sevdiceğimi izlerken hop oturup hop kalktım.Geçen haftadan ayağını burktuğu için bu seferde bir yerini sakatlayacak diye ödüm koptu.Hele maçta bir kaç kere düşüp yuvarlandığını görünce “eyvah!” dedim.Ama neyse ki kazasız belasız bir maç oldu :)Yalnız şunu gördüm ki bizim takımın kaptanı yani benim sevgili kocam maçta acayip sinirli oluyor :) Takımdan kendini sorumlu hissettiğindenmidir nedir takımın bir yanlışı bile onu deli ediyor.Onu bu kadar sinirli görmeye alışkın değilim ya, şükür ki 11 gol attılar dedim :)Bu arada 11 golün 4’ü sevgiliye ait,benim gibi fanatik bir taraftarı var ya benim için atmış o golleri :))

Okuyucularının yarısından fazlası bayan olan bir blogta maç muhabbeti yazmak tuhaf oldu biraz farkındayım ama daha öncede dedim ya sevdiceğin heyecanı bana da bulaştı :)

Neyse dönelim bugüne… Her günümüz birbirinden dolu geçiyor son günlerde.Okul çıkışı sürekli bir yerlere yetişme telaşındayım.Bugünde geçen haftadan sözleştiğim arkadaşlarımla buluştum.Güzel bir cafenin yemyeşil bahçesinde çaylarımızı yudumlarken derin bir sohbete daldık.6 saat ders anlattığım yetmiyormuş gibi bir de arkadaşlarımı bulunca öyle çok konuştum ki bir ara çenem düştü sandım :) Böyle güzel dost muhabbetlerinin tadına doyum olmuyor napalım.

Arkadaşlardan ayrılınca Ali ile buluşup yemeğe gittik.Bir de onu bulunca çenem düştü,Ali artık halime gülmekten başka bir şey yapamıyor.Güzel bir akşam yemeğinin ardından döndük eve yemek hazırlama derdi filan olmadığından anında yatış durumuna geçtik :) Kalkınca da sanki bugün çok az konuşmuşum gibi uzaklarda olan,uzun zamandır görüşmediğim,aramayı ihmal ettiğim 4 farklı arkadaşımı aradım.Sesimi duyan her arkadaşım sevinç çığlıkları atıp dururken bana “hayırsız neden aramıyorsun hiç” demelerine kalmadan ben uzun uzun konuştum ki artık konuşacak halim kalmadı ben de yazmaya karar verdim :)

Neşeniz bol olsun…