BÜYÜK AŞKIMIZIN MİNİK MÜHRÜ :)

Fiziksel ve ruhsal olarak bambaşka bir boyuta geçtim ben;Anne oldum!..

Son hafta  “artık doğurmadın mı?” telefonları o kadar çok artmıştı ki resmen strese girmiş, “sanırım ben doğuramayacağım” diye saçmalamaya başlamıştım.Bu nedenle çareyi telefonumu kapatmakta buldum.Bi şekilde bana ulaşıpta malum soruyu soranları nazikçe geçiştirmeye çalışıyordum.Bana çaktırmamaya çalışsalar da evde de herkes gözümün içine bakıyor kime seslensem “noldu,bişeyin mi var”  diye koşturuyorlardı.Haliyle bende sinirler gerilmiş,daha vakit varken fazlasıyla bunalmış,ağırlaşmıştım.29 ocak akşamı koca göbeğim,ben,Ali,annem,babam ve kardeşlerim evde otururken “bize verilen tarih bugündü,bugünde geçti hiiiç boşuna beklemeyin” demiş bulundum.Bu lafımın üzerinden daha 1 saat geçmeden ilk işaret geldi.Dr. arandı,gerekli bilgiler alındı ve ailecek arabaya atlayıp güle oynaya gittik hastaneye. Ben saat 10:30 dan 02:30 a kadar güldüm,eğlendim.02:30 dan sonra hafif hafif gelen sancılarla somurtmaya başladım.05:00 dan sonra iyiden iyiye sızlanmaya başladım derken 06:30 dan sonra ise film koptu bende.Ali ve annem yanımda olmasaydı,özellikle Ali nin gelen her sancıda bana verdiği destek ve hatırlattığı taktikler olmasaydı bu doğum nasıl gerçekleşirdi bilemiyorum…

Ve 30 ocak 08:05 te mutlu doğum :)

(Bu yazıyı yazmak için günlerdir kaçıncı kez pc başına geçtim hesaplayamadım.Kafam dağıldı ne yazacaktım,nasıl ifade edecektim duygularımı unuttum gitti :) )

Ben içerde bir doğururken dışarıda dokuz doğuranları sonradan fotoğraflardan gördüm :) Ali hala söylüyor “hayatımın en zor dakikalarıydı” diye.

Doğumdan sonra miniğimiz dünyada yokken aklımıza koyduğumuz ismini dedesi (sevgili babacığım) ezanıyla birlikte fısıldadı kulağına;Ahmet Tuğra…Ahmet Tuğra Ali nin deyişiyle büyük aşkımızın minik mührü…Diğer dedesi de torunundan ayrılıp  bi ara Çandarlı ya giderse bir ağaç dikecek minik mührümüz için,onunla birlikte büyüyen bir ağacı olsun diye…Yıllar önce kurulan hayallerin gerçekleştiğini görmek,yaşamak ne güzel…çok şükür…

Annelik serüvenimin zorlu ilk günlerinde gerek maillerle gerekse twitterdan bana destek olan ve destek olmaya devam eden Tüten,Kirazzade(Sümeyye),Esra,Filiz,Canan ve Melike’ye yürekten teşekkür ederim.

Yazacak çok fazla şey var aslında ama bende zaman yok.Şimdilik bu kadar…

Neşeniz bol olsun…