HAYATIMIN TADI

Sevdicek hala hasta…ve 10 gün raporlu.Hayatın tadı tuzu yok onun şen kahkahalarını duymadıkça :( Çok şükür ciddi bir şeyi yok sadece geçtiğimiz haftaların iş yoğunluğunun üzerinde bıraktığı yorgunluğu atmak,biraz kafa dinlemek için raporlu.Ama telefonları hiç susmuyor :(

O evde dinlenirken ben okulda koşturuyorum.Ve benim canavarlarım için kafa patlatıyorum.Sevdiceğimin de yardımı ile geçen hafta okulda küçük bir yarışma düzenlemiştim.Ve bugün yarışmada birinci olan 2 kız,1 erkek öğrencime ödüllerini takdim ettik :) İşin en eğlenceli kısmı ödül faslı olunca ödülleri fotoğraflamayı da ihmal etmedik tabi.Fotoğrafları telefonla çektiğim için kalite düşük, farkındayım.Bu arada ben fotoğraf çekeceğim diye, hediye ettiğim saatlerin arkasına rengarenk kalemleri ile fon oluşturan Cihan’a teşekkürü bir borç bilirim :)Ödül olarak aldıkları bu saatler onları öylesine mutlu etti ki hediyesini alan Berfin beni öptükten sonra “Öğretmenim,bizim için artık saat hep Ayşenur öğretmeni gösterecek” dedi.Tabi bu sözün üzerine benim payıma düşen mutluluğu varın siz tahmin edin :)Elimizdeki malzeme insan hatta bir çocuk olunca onlar için çabalamanın zorluğu da hazzı da tarif edilemez.

Dikkat ettiyseniz küçücükte olsa bir nazar boncuğu iliştiriverdik sayfamızın bir köşesine.Allah tüm blogcularla birlikte bizi de nazarlardan korusun inşallah.


Neşeniz bol olsun…