GÜN BATIMI SARISI

Daha bahar gelmeden bana depresyonu geldi sanırım :) Ciddi ciddi her mevsim değişiminde benimde ruh halim değişiverir,adamakıllı gel-gitlerim olur.Sadece mevsim değişimlerinde olsa iyi bir gün içinde her türlü ruh haline bürünebiliyorum çoğu zaman.


Gün içinde beni en çok güneş doğarken yahutta güneş batarken ki dakikalar etkiler.Hele akşam üstleri güneş batarken evdeysem,yalnızsam bir de boş boş oturuyorsam seyreyle bendeki hüznü :( Çevremdeki herkes özellikle de Alişim çok iyi bilir benim “Akşamüstü hüznü” vakitlerimi, çok iyi bilir “günbatımı sarısı”nın beni nasıl mahzunlaştırdığını.O yüzden Onu tanıdığım günden beri bahsettiğim bu vakitlerde bir kere bile yalnız bırakmadı beni.Ne yapıp edip yanımda oldu hep…

Ve yıllar önce ilk zamanlarımızda benim bu saniyelik değişen ruh hallerimi fazlasıyla tuhaf bulup her seferinde bana nasıl davranacağını şaşırıp adeta kendini parçalardı sevdiceğim.Ama uzun zamandır hele de evlendiğimizden beri beni çözmüş :) artık her türlü atağıma önceden hazır ve temkinli :)O yüzden beni en iyi anlayıp,dinleyenimdir kendisi…

Mesela bu aralar sabahları ani bir coşku ile fırlıyorum yataktan,coşkumu gören zannederki ben bu enerji ile uçarak gideceğim okula ama bir de bakmışsın iki dakika sonra sabun köpüğü misali dağılıvermiş tüm coşkum.Zaten sabah mahmurluğu geçmeden konuşmamayı huy edinenlerdenim, yataktan fırlarkenki coşkumun yerini birdenbire uykulu gözlerim ve ağzımı bıçak açmayan hallerim alıyor.Neyse ki okula gidene kadar Alişim’in coşkusunu paylaşıp,ilk dersin sonlarına doğru açılıyorum.

Hasılı diyeceğim şudur ki bu “geçiş zamanları” mı desem “iki arada bir deredeki vakitler” mi desem ne desem bilemediğim bu değişim zamanları beni çok yoruyor.Kış desem değil,bahar desem hiç değil.Güneş batarken olduğu gibi gündüz desem değil akşam desem o hiç değil.

Gün dönüyor,mevsim değişiyor ben arada kalıyorum :)

*Fotoğraflar sevgili Alişim'in objektifinden...

Neşeniz bol olsun…